Opinie | Vaandeldragers

Paul Laseur | BNR

Voor chauvinisten was het een topweek. Eerst het nieuws dat De Vaandeldrager van Rembrandt thuiskomt, in het Rijksmuseum. Op zondag gevolgd door die andere vaandeldrager, Max Verstappen, die in Abu Dhabi als eerste Nederlander ooit wereldkampioen werd in de Formule 1. Alle zorgen over pandemie en knellende coronamaatregelen waren even vergeten. Langs het circuit zelfs letterlijk, als je die kolkende menigte oranjefans daar zag hossen, schouder aan schouder, uitzinnig van vreugde over deze unieke en historische gebeurtenis.

Mag wat kosten

Het mocht ook best wat kosten, want hoe vaak komt zo’n kans voorbij? Misschien maar eens in een mensenleven, da’s meemaken en erbij zijn. Dan moet je ook niet zeuren. Dus hup € 175 miljoen neertellen voor een schilderij, bijna volledig met overheidsgeld. En hup een ticket boeken naar de Verenigde Arabische Emiraten, om het Formule 1 miljardencircus van dichtbij te beleven. Je leeft tenslotte maar één keer.

Sportswashing

Wat kan het dan eigenlijk nog schelen dat de Arabische gastheren het niet zo nauw nemen met de mensenrechten? Lewis Hamilton had maar mooi z’n regenbooghelm opgezet. Dat zal ze echt wel aan het denken zetten, daar aan de Perzische Golf. En op het erepodium spoten na afloop de champagnefonteinen, in een land waar alcohol streng verboden is. Toch ook een veelzeggende daad van protest. Al zullen de machthebbers in Abu Dhabi alleen maar met trots en tevredenheid terugkijken op dit internationale topsportevenement, dat met een werkelijk magnifiek vuurwerk werd afgesloten. Een schoolvoorbeeld van wat mensenrechtenorganisaties sportswashing noemen.

Je kunt zoveel doen met 150 miljoen

Dan die Rembrandt voor €175 miljoen, een record. €150 miljoen daarvan was geld van ons allemaal, uit de staatskas. Een buitenkans was het. Om nog een topstuk toe te voegen aan de toch al zeer omvangrijke Rembrandtcollectie van het Rijksmuseum. Het was nu of nooit. Alleen de timing had wel wat beter gekund. Want zoveel geld had op dit moment misschien wel net zo goed besteed kunnen worden aan cultuureducatie of de ondersteuning van uitvoerende kunstenaars. Je kan zoveel doen met €150 miljoen! Wanneer dit soort bedragen worden uitgetrokken voor de impulsaankoop van een dood kunstwerk uit het verleden, zou je het eigenlijk verplicht moeten matchen, met zo’n zelfde som geld voor het heden en de toekomst van de cultuursector als geheel.

Chauvinisme als medicijn

Intussen mag Nederland zich wel in de handen knijpen. Want zo slecht doen we het niet, integendeel. We zijn een van de allerrijkste landen op aarde, dat zich wereldwijd ook sportief en cultureel laat gelden. Dat levert een collectief gevoel van trots op en van geluk en saamhorigheid. Het beste medicijn tegen verdeeldheid en ontevredenheid is chauvinisme. Want winnen doe je samen.

Prettige maandag!

Over Paul Laseur

Financieel journalist Paul Laseur houdt zijn scherpe blik op economie en maatschappij. Elke maandag een nieuwe column. Luister live maandagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/paul-laseur, Apple Podcast of Spotify.

See omnystudio.com/listener for privacy information.