فریاب خرد «۱۹» خون سرخ و اندیشه سپید

فرهنگ اصیل ایران / The original culture of Iran

دوستان . . . پیوند خدایان و انسان در فرهنگ گوهری ایران چیست؟ خرد، در یک عضو خاصی، (برای نمونه سر) در تن نیست! بلکه همکاری و هم‌اندیشی همه‌ی اندام (همه‌ی ملت) باهم است. بهره‌ای از گوهر خدایان گوناگون، از جاودانگی آنها که در اثر مهرورزیدن به یکدیگر ایجاد می‌شود. هستند، تا هنگامی که باهم در هماهنگی انبازند. در سغدی به عناصر، امشاسپندان گفته می‌شود. شوربختانه معنایی که در یزدان شناسی زرتشتی به امشاسپندان داده شده، کنار گذاشتن و طرد فرهنگ نخستین ایران است! به سخن ساده، همانا نابودی همانندی و هم‌گوهری انسان با خدایان است. تنکردی که جسمانی و مادی باشد، در هر انسانی هفت لایه (هفت سپهر) دارد. لایه‌ی میانی مغز است، که اینهمانی با ماه (پیوند سه خدا) دارد. لایه‌ی دوم استخوان است که اینهمانی با تیر داده شده است. لایه‌ی سوم گوشت است که اینهمانی با ناهید (خرّم) داده می‌شود. لایه‌ی چهارم پی است که در اصل رگ و خون بوده است که مهر باشد و همان خورشید یا ارتاست. لایه‌ی پنجم رگ است که در حقیقت پی بوده است که اینهمانی با بهرام دارد. لایه‌ی ششم پوست است که در تئولوژی زرتشتی به اهورامزدای زرتشت نسبت داده شده است! که در اصل انهوما (مشتری/سیمرغ) باشد. و آخرین لایه کیوان است که موی‌ها باشند. در گزیده‌های زادسپرم، چهار آمیزه تن، که خون و بلغم و زردآب و سودا باشند، اینهمانی با چهار طبقه (پیشه) در اجتماع دارد. آموزگاران، ارتشداران، کشاورزان و پرستاران، که باهم می‌اندیشند و انباز می‌شوند. بدبختانه چون ما زبان سیاسی اجتماعی پیشینیان خود را فراموش کردیم و نمی‌دانیم! فکر می‌کنیم که دموکراسی و سوسیالیسم... معجزه‌ای نو از غرب هستند و هزاره‌ها پیش نبوده‌اند!؟ بکار بردن اصطلاح کرامت انسانی (محتاج کرم الاهان نوری) نادرست است. ایرانی ارج آدمی می‌گفت. این خرداد و امرداد که خدایان ایران باشند، در قرآن مسخ و به هاروت و ماروت.. آویزان و زشت شده‌اند!! ما امروزه کبوتر را مرغ صلح و آشتی می‌دانیم. ولی ریشه‌ی آن را نمی‌دانیم که هزاره‌ها این پیوند و مهر در نام کبوتر که در اصل کپوتا بوده، نهفته است و تشبیه و تمثیل سطحی نیست. ژرف شدن و بودن، به مانای به سرچشمه‌ی آفرینندگی خود رسیدن است. نه از بر کردن چند کتاب فلسفی و علمی و تاریخی... جی‌گر، پیوند زندگی و نیرومندی با اشغ و اشتیاق در ژرفا و زهدان باشد، که چکیده‌اش آزادگی است